روزی دانشجویان برای آزادی و ظلم ستیزی برخواستند، و رژیمی برای پایداری خود آنها را از پا نشاندند و از آن روز سالروز شهادت این دانشجویان روز دانشجو نام گرفت!
16 آذر، روز جنبش دانشجویانی است که فریاد عدالت خواهی و حق طلبی برآوردند و آن قدر بر هدف خود ایستادگی نشان داده و بر آن مقاومت کردند که رژیمی را با انقلابی عدالتخواه به حکومتی اسلامی تغیر داده، اسلامی که عدالت یکی از اصول اساسی آن می باشد.
پس از آن همه همت و تلاش اکنون سی سالگی حکومتی را جشن خواهیم گرفت که عدالت گستری را هر صاحب منصب آن شعار می دهد و برای تحقق آن برنامه ریزی .....
اگر جنبش دانشجویی ظلم ستیزی، عدالت گستری و احقاق حق انسان را خواستار بوده است شاید اکنون، یا حتی پس از انقلاب دیگر نیازی به فریاد و جنبش توسط قشری که بیدار و مطلع از اطراف خویش است نباشد!؟
اکنون دیگر مهمترین کار دانشجو، کسب دانش است، 4 الی 7 سال در کلاس درس حاضر شدن، درس خواندن و حتی در خارج از کلاس و در اوقات فراغت، دیگر امروز نیازی به بحث و بیداری و روشنگری نیست، نیاز به فریاد و مقاله و ظلم ستیزی!
اگر زمانی خالی و فراغتی کوتاه در کنار تحصیل حاصل شد می شود با شوخی، خنده، آهنگی بی محتوا، فیلمی بی مضمون و یا شاید رابطه ای دوستانه!؟ پر نمود و از تکنولوژی امروزی نیز چون اینترنت و پیامک و ... نیز در این رابطه بهره گرفت. آیا در عصری که دانشجو باید اطلاعات خود را به روزآوری نموده تا در دهکده جهانی عقب نماند، تنها دانش علمی و تخصص فرد را در زندگی اجتماعی یاریگر می باشد؟
آیا دیگر نیازی نیست تا دانشجو با چشم باز به پیرامون خود نگریسته و اگر بی عدالتی و ظلم را هر چند کم و اندک در جای جای جهان پر هیاهوی اطراف خویش و نه تنها در کشور خود ملاحظه نموده فریاد بیداری و ظلم ستیزی برآورد؟
نمی دانم شما به سوالات ذهن من چه پاسخی خواهید داد؟!
لیکن روز دانشجو گرامی داشته می شود، تنها با جنبش و بیداری درونی دانشجویان، با تفکر و اخلاق صحیح دانشجویی، حال نمی دانم دانشجوی ما خود، چقدر این روز را گرامی می دارد؟!
محمد صدیقی نیا
کلمات کلیدی:
